Już pierwszy nasz władca Piast poczęstował swych gości miodem. O używaniu miodu wśród narodów wiemy już z ksiąg Mojżesza, Homera, Owidiusza, Wergilego i innych pisarzy. W tych czasach, kiedy w Polsce pełno było kwiatów i pełno barci po lasach, ojczyzna nasza słynęła pracowitością i opływała w dostatku, żywiąc się miodem, przodkowie nasi zawdzięczali mu niepomierną siłę i wytrwałość, gdy nieraz całymi latami nie zdejmowali z ciała broni, wszakże żyli długo, nie szukając pomocy w aptekach, miód był ich pożywieniem i lekarstwem.
Dotychczas w muzeum w Dreźnie, jako świadectwo siły naszych polskich praojców, Niemcy przechowują ciężkie zbroje i stalowe miecze naszych przodków tak wielkie, że wielu z pośród nas podnieść ich nie mogłoby. Tak, miód jest dla nas pokarmem i lekarstwem i dlatego też trzeba go używać, jak w zdrowiu, tak też i w chorobie.
Przede wszystkim zaś miód jest pokarmem pożywnym, zdrowym, czystym i łatwym do przechowania przez dłuższy czas. Dowiedziono, że ludzie, odżywiający się miodem, pomimo to, że są wytrwali i silni, a nawet w podeszłym wieku odznaczają się jeszcze wytrwałością, zdrowiem i pogodnym usposobieniem.
Miód, to płynny promień słońca, powiedział ktoś, smarując bułkę złotym, gęstym płynem. Miód jest najzdrowszym chyba z produktów spożywczych przez człowieka. Miód jest jednym z najbardziej uniwersalnych lekarstw na dziesiątki dolegliwości. Miód jest doskonałym środkiem nasennym, zażywa go się w ten sposób, że do szklanki ciepłej wody wlewa się kilka łyżeczek miodu. Woda z miodem znakomicie gasi pragnienie u chorych. Miód świetnie reguluje działalność żołądka. Jest niezawodnym lekarstwem na przeziębienie.
U dzieci miód odgrywa dużą rolę przy procesie wzmacniania się kości. Miód jest w ogóle znakomitym środkiem odżywczym. Jeszcze jedno: miód zbawiennie działa na cerę. Raczą to wziąć pod uwagę zwłaszcza panie, które mają zielony, ziemisty kolor twarzy. Miód pomoże im najlepiej. Radzimy robić teraz zapasy, gdyż zimą płacimy za miód znacznie drożej.
Rozpoznawanie prawdziwości miodu, badanie szczegółowe miodu, celem rozłożenia go na cząsteczki składowe, jest rzeczą trudną i kosztowną Najlepsze urządzenia do rozpoznawania miodu posiadają we Francji. Przy takim badaniu uczeni wykryją wszystkie cząstki ciał obcych, naśladujących miód. Lecz niektóre z tych cząstek możemy wykryć łatwym sposobem przy pomocy wody i spirytusu albo jodyny. Prawdziwy i czysty miód rozpuszcza się całkowicie w wodzie ze spirytusem i nie pozostawia po sobie pozostałości. Jeżeli rozpuścimy łyżeczkę miodu w dwóch łyżeczkach gorącej czystej wody, dodając do tego 10 łyżeczek spirytusu i wymieszamy, to po miodzie nie pozostaje żaden ślad, z miodu zaś podrabianego utworzy się białawy rozczyn, w którym oddzieli się dekstryna wraz z przeróżnymi nieczystościami i opadnie na dno, tworząc osad.
Okruchy suszu rozpuszczą się i wypłyną na powierzchnię. Do badania używamy wody deszczowej lub destylowanej, gdyż woda studzienna zawiera zwykle cząstki mineralne i może dawać osad, jeżeli w podrabianym miodzie znajduje się mąka, krochmal lub buraki, to ich cząstki po dodaniu kilka kropli jodyny, odrobiny miodu, ściemnieją i zabarwią się na niebiesko.
źródła: artykuł z "Mojej przyjaciółki", 10.08.1936, nr 15
obraz- autor Isaac Levitan, hoocher.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz